Dag 5: Philadelphia

Vanmorgen vroeg opgestaan om naar Philadelphia te gaan. Barbara ging niet met ons mee omdat het Moederdag is.

De reis naar Philly, zoals het hier genoemd wordt, verliep voorspoedig.  Onderweg gestopt voor koffie en ons getrakteerd op een overheerlijke chocolade muffin. Het is immers Moederdag.  In Philly een parkeerplaats gezocht. Daar was een beheerder die meteen verliefd op ons werd en vroeg naar ons e-mail adres.  Helaas was de liefde niet wederzijds. Hij was niet rijk, wel lief.

Daarna gewandeld naar een VVV kantoor. Een alleraardigste winkelbediende had uitgezocht hoe we moesten lopen. Het was een flinke wandeling. Onderweg gestopt bij een restaurant en heerlijk een biertje gedronken op het terras. Het rook er zo heerlijk dat we besloten om hier in de avond te gaan eten.

Aangekomen bij het VVV kantoor stelde dit eigenlijk niets voor. We kregen wat folders in de hand geduwd en daar moesten wij het mee doen. Daarom niet getreurd want we belanden op een Italiaanse markt die daar dagelijks is sinds 1915. Het zag er heel gezellig uit maar stonk op plaatsen verschrikkelijk. Daarom kon Helen  en ik ons er niet toe brengen hier wat te nuttigen.

We hebben wel een aankoop gedaan en heerlijk gepingeld. MET SUCCES.

Daarna op naar het historisch district. Daar hebben de liberty bell opgezocht. Deze klok is het symbool van vrijheid is door heel Amerika geweest.

We  wilden nog met een duckeend mee. Dit is een bus die ook kan varen. Helaas was de laatste bus al vertrokken. De dag afgesloten met een bustour die zeer interessant was. De gids was een attractie op zich. Half man, half vrouw vertelde ze de geschiedenis gepaard gaande met veel gebaren en speeksel. Ze droeg 2 brillen en was niet om aan te zien. Ze vertelde de geschiedenis zeer boeiend dusdat maakte al het andere goed.

En toen eten. Het restaurant bleek een indiaans restaurant te zijn. Wij namen de verrassing van de chef zodat we van alles iets konden proeven. Telkens kwam er een bordje met kleine hapjes. (Een soort tapas). We aten met z’n tweeën maar kregen telkens oneven hoeveelheden hapjes. Dus iedere keer weer de discussie wie de laatste mocht hebben. Hield ons wel bezig en maakte het gezelliger. Met het indiaanse bier erbij maakte het plaatje compleet.

Bij aanvang van het eten stonden er geen prijzen op het gepresenteerde menu. Dit had ons argwanend moeten maken. Maar ja…allebei blond dus vol vertrouwen aten wij het eten. Toen de rekening kwam schrokken wij ons wel 2 hoedjes. Maar ja, genoten hebben we.

We namen een taxi terug naar de auto omdat Petra geen stap meer kon zetten vanwege haar voetjes. De taxichauffeur, hoe kan het ook anders, werd ook verliefd op ons en wilde ook ons e-mail adres.  Maar ook deze chauffeur was lief maar niet rijk dus de het was niet wederzijds.

Op weg terug naar huis nam Petra, zoals gewoonlijk, op een tolweg de express lijn. Zonder een ticket verder gereden. Bij de afslag moest ze het vertellen aan de tolbeambte. Ze zette haar mooiste glimlach op, sprak perfect Amerikaans en gaf haar e-mail adres. De rekening werd hierdoor  34 dollar lager en viel zelfs lager uit dan op de heenweg.  Zie je wel, dat wij granny’s het nog steeds hebben.

Morgen gaan we naar Washington. Nu gaan we lekker slapen.